Zihin Matrisi

Nesne İlişkileri ve Psikanalitik Diyalog

Thomas H. Ogden, yeni ve verimli bir psikanalitik düşünce biçimi veuygulamanın gelişmesinde asli olarak gördüğü beş analitik kuramcınınçalışmalarında şekillenen zihnin başlangıç hikâyelerini anlatıyor:Sigmund Freud, Melanie Klein, Ronald Fairbairn, Donald Winnicott veWilfred Bion. Bu analistlerin her birinin geliştirdiği zihin kavrayışı,(Freud, Klein ve Fairbairn'in çalışmalarında) bir düşünme aygıtından,bizzat deneyimleme ediminde (Winnicott ve Bion'un çalışmasında) yeralan bir sürece doğru gider. Yazar, Bion, Fairbairn ve özellikle deWinnicott'un katkılarını kullanarak Freudyen dürtü kuramını aydınlatmakiçin Klein'ı yeniden yorumluyor.

Zihin Matrisi, Melanie Klein'ın güçlü ve zayıf yönleri hakkında bugüne kadarki en derin kavrayışlardan birini sağlıyor. Yazar bunu yaparken kendini İngiliz nesne ilişkileri ekolünün en etkili Amerikalı sözcülerinden biri olarak kabul ediyor. Thomas H. Ogden psikanalitik uğraşın diyalektik doğasına kıymet veren eden bir düşünür. Ogden'e göre Freudyen tez, Kleinyen antitez gerektirir ve ne Freud ne de Klein bir diğerini anlamadan tam olarak anlaşılamaz. Ogden, Klein'ın eksikliklerini belirtmekten çekinmiyor ve Winnicott'un özellikle potansiyel alanla ilgili katkılarının Klein'ın açıklamalarındaki boşluğu doldurduğunu ikna edici bir şekilde gösteriyor. Ciddi sorunları olan hastaların tedavisiyle uğraşmış deneyimli bir psikanalitik terapist olarak, Ogden kavramsal düşünce çerçevesini pek çok defa klinik verilerle temellendiriyor.

“İlginç, özgün ve hepsinden önemlisi anlaşılabilir bir kitap; psikanalitik teoriyi derinlemesine ele alan bir metin için az bulunur bir bileşim. Analist olmayanlar, psikanalitik düşünceyi genişleten çalışmaların karmaşıklığı ve jargonu karşısında çoğunlukla hem şaşırır hem de konuya yabancılaşırlar. Ancak Ogden bu kitapta önemli bir teorisyen olduğu kadar olağanüstü bir iletişimci olarak da öne çıkıyor.”
                                                                                                              -Pamela M. Ashurst, The British Journal of Psychiatry